Dzieci nie bawią się już tak na podwórkach, jak kiedyś. 13 (nie)oczywistych przyczyn, które zmieniły ich dzieciństwo

Zapewne pamiętasz swoje dzieciństwo, kiedy czas wolny spędzałeś na podwórku, przed blokiem czy na polu. ;) To był piękny okres... Dlaczego więc obecnie dzieci nie wychodzą już tak często i chętnie na świeże powietrze?

Jeśli porównasz lata swojego dzieciństwa z tym, w jaki sposób spędzają wolny czas znane Ci dzieci, to z pewnością zauważysz różnicę. Pociechy już nie wybiegają z samego rana z domu i nie dołączają do swojej zaprzyjaźnionej bandy z osiedla czy ulicy. Nie wpadają zziajane na chwilę, aby zjeść obiad i coraz rzadziej spędzają czas na boiskach. Co jest przyczyną takiego stanu rzeczy?

Na wielu zamkniętych osiedlach jest bardzo mały plac zabaw, albo wcale go nie ma. Większość miejsca zajmują parkingi.

W blokach mieszkają ludzie w różnym przedziale wiekowym. Czasami zdarza się, że większość z nich stanowią osoby starsze, a dzieci są w mniejszości i mają bardzo mało towarzyszy zabaw.

Przeszkodą są umieszczane chętnie tablice zakazujące gry w piłkę.

Dzieci wraz z rodzicami prowadzą szybki tryb życia. Mają bardzo dużo zajęć pozalekcyjnych (które w dużej mierze wybierają rodzice) i mało czasu na zabawę.

Niektórzy rodzice odczuwają lęk przed tym, że ich dziecko może nieproduktywnie spędzać czas wolny. Dążą do tego, aby pociechy cały czas robiły coś konstruktywnego. Jazda na rowerze czy gra w piłkę zdecydowanie do tego nie należy.

Dzieci spędzają dużo czasu przed komputerem. To niestety bardzo wygodne rozwiązanie dla niektórych rodziców, gdyż pociechy nie będą im przeszkadzać.

Nadmiar bodźców wirtualnych (telewizja, komputer, telefon), które podnoszą tylko poziom stresu i sprawiają, że dzieci są bardziej nerwowe.

Ogólny strach i przeświadczenie, że na dzieci, na każdym kroku czeka jakieś zagrożenie. Dlatego wielu rodziców woli mieć swoje maluchy cały czas na oku w swoich czterech ścianach.

Przeświadczenie rodziców, że spędzanie czasu na łonie natury jest niebezpieczne (to zwykle irracjonalny i wyimaginowany lęk). W związku z tym ograniczają dzieciom wyjścia do lasu czy parku.

Zbyt duża nadopiekuńczość i przewrażliwienie rodziców na punkcie bezpieczeństwa oraz czystości. Dziecku nic się nie stanie jeśli wejdzie w kałużę, przewróci się na chodniku czy zje źdźbło trawy.

Samo rodzicielstwo staje się obowiązkiem. Rodzice wspólny wyjazd z dziećmi traktują jak zadanie do wykonania. Maluchy to czują i wszelką aktywność z mamą czy tatą postrzegają jako pracę domową do odrobienia.

Dzieci uciekają w wirtualny świat, gdyż tam, w porównaniu z placem zabaw czy spotkaniami z rówieśnikami, rodzice ich nie kontrolują i mają większą swobodę.

Czasami maluchy po wyjściu z domu zwyczajnie nie mają się gdzie podziać. Nie ma ogólnodostępnych świetlic czy miejsc w domach kultury, gdzie mogłyby bezpłatnie spędzić czas.

Co jeszcze dorzuciłbyś do powyższej listy?