17 najbardziej niesamowitych zdjęć, jakie satelity NASA zrobiły naszej planecie

Oto najbardziej interesujące z nich.

Każdego lata fitoplankton rozprzestrzenia się w północnych basenach oceanu Arktycznego i Atlantyku (w tym w Bałtyku). Bogate w składniki odżywcze, chłodniejsze wody zwykle sprzyjają większemu wzrostowi roślin morskich i fitoplanktonu, niż ma to miejsce w wodach tropikalnych.

W dniu 18 lipca 2018 r. na satelicie Landsat 8 uzyskano naturalny kolorowy obraz wirującego zielonego zakwitu fitoplanktonu w Zatoce Fińskiej, części morza Bałtyckiego.

Prawdopodobnie najbardziej imponująca z formacji chmurowych - chmury cumulonimbus (od łacińskich słów "stos" i "chmura deszczowa") - powstają w wyniku intensywnej konwekcji (unoszenia się i przewracania) ciepłego, wilgotnego i niestabilnego powietrza.

Powietrze powierzchniowe jest ogrzewane przez nagrzaną słońcem powierzchnię ziemi i unosi się; jeśli w atmosferze jest wystarczająca ilość wilgoci, kropelki wody skraplają się, gdy masa powietrza napotyka chłodniejsze powietrze na większych wysokościach. Sama masa powietrza również rozszerza się i ochładza w miarę wznoszenia się z powodu malejącego ciśnienia atmosferycznego - jest to proces znany jako chłodzenie adiabatyczne.

Ten rodzaj konwekcji jest powszechny w szerokościach tropikalnych przez cały rok oraz w sezonie letnim na wyższych szerokościach geograficznych.

Na tym zdjęciu widać wirującą formację lodu, chmur i nisko położonej mgły u wschodnich wybrzeży Grenlandii. Obraz został pozyskany przez satelitę Landsat 7 14 maja 2001 roku (jest to obraz kompozytowy o fałszywych kolorach, wykonany przy użyciu fal podczerwonych, czerwonych i zielonych).

Dasht-e Kevir, czyli Wielka Pustynia Solna, to największa pustynia w Iranie. Jest to przede wszystkim niezamieszkane pustkowie, składające się z błota i słonych bagien pokrytych skorupą soli, która chroni niewielką ilość wilgoci przed całkowitym wyparowaniem.

Większą część tego zdjęcia wypełnia jęzor lodowca Malaspina, największego lodowca na Alasce. Malaspina leży na zachód od Zatoki Yakutat i zajmuje powierzchnię 3 880 kilometrów kwadratowych. Zdjęcie wykonane przez satelitę Landsat 7 31 sierpnia 2000 r.

Podczas przelotu Międzynarodowej Stacji Kosmicznej astronauta NASA Ricky Arnold uchwycił na zdjęciu zmieniający się krajobraz w sercu Madagaskaru, obserwując odpływ wody do morza w ujściu rzeki Betsiboka, spowodowany zdziesiątkowaniem lasów deszczowych i przybrzeżnych lasów namorzynowych.

"Ślady statków" nad północną częścią Oceanu Spokojnego. Wzory te powstają, gdy drobne cząsteczki spalin ze statków unoszą się w wilgotnej warstwie atmosfery. Cząsteczki te zasiewają nowe chmury lub przyciągają wodę z istniejących cząsteczek chmur.

Zdjęcie wykonane 21 stycznia 2005 r. przedstawia zderzenie dwóch największych obiektów pływających na świecie, lodowego jęzora Drygalskiego i góry lodowej "B15-A" na Antarktydzie (B15-A znajduje się po prawej stronie). Drygalski Jęzor Lodowy o długości 70 km wystaje z lodowego lądu Antarktydy do cieśniny McMurdo niczym molo i jest pływającym przedłużeniem lądowego Lodowca Davida o długości 120 km.

Niezależnie od ilości zimowej pokrywy lodowej, każdej wiosny wody u wybrzeży Alaski zwykle ożywają zakwitami fitoplanktonu. Zakwity te mogą tworzyć uderzające wzory niebieskiej i zielonej wody morskiej, takie jak te widoczne na tym zdjęciu Morza Czukockiego. Zakwity są częstym zjawiskiem o tej porze roku. Jednak regularność zakwitów i ich proste piękno świadczą o złożoności tego ekosystemu.

To piękne zdjęcie, wykonane 11 stycznia 2001 r., przedstawia formację geologiczną na pustyni Maur Adrar w Mauretanii w Afryce. Znana jako "Oko Sahary", ta przypominająca skorupę ślimaka formacja powstała, gdy kopuła wulkaniczna stwardniała i stopniowo ulegała erozji, odsłaniając przypominające cebulę warstwy skalne.

Kręcące się zaspy śniegu wokół liczącej 2200 km rzeki Dniepr, płynącej z Rosji do Morza Czarnego. Astronauta Europejskiej Agencji Kosmicznej Thomas Pesquet, członek załogi Ekspedycji 50, uchwycił to zdjęcie pisząc: "Zimowe krajobrazy są magiczne także z Międzynarodowej Stacji Kosmicznej: ta rzeka na północ od Kijowa przypomina mi obraz Hokusai".

Zdjęcie wykonane 4 lipca 2002 r. przedstawia wiry spiralne znane jako wiry von Karmana nad Wyspami Aleuckimi na Alasce. Takie wiry powstają, gdy powietrze przepływa nad i wokół obiektów znajdujących się na jego drodze.

To wspaniałe zdjęcie północno-zachodniego krańca Australii zostało zrobione przez studenta na Ziemi po zdalnym sterowaniu EarthKAMem Sally Ride na pokładzie Międzynarodowej Stacji Kosmicznej.

Zdjęcie to przedstawia wydmy piaskowe (żółte smugi), które rozciągają się od Algierii do Mauretanii w północno-zachodniej Afryce. Te smagane wiatrem grzbiety piasku tworzą Erg Iguidi, jedno z "piaskowych mórz" Sahary, w którym poszczególne wydmy mają często ponad 500 metrów szerokości i wysokości.

Wulkan Manam w Papui Nowej Gwinei, widziany z kosmosu 16 czerwca 2010 r. Wulkan ma dwa kratery szczytowe i choć oba są aktywne, większość historycznych erupcji pochodziła z krateru południowego.

W dniu 16 czerwca wulkan uwolnił cienki, słaby pióropusz, gdy chmury zebrały się na jego szczycie. Strugi brązowych skał przerywają dywan zielonej roślinności na zboczach wulkanu. Białe chmury częściowo zasłaniają widok satelity na Manam. Chmury mogą być wynikiem działania pary wodnej z wulkanu, ale mogły też powstać niezależnie od aktywności wulkanicznej. Pióropusz wulkaniczny jawi się jako cienki niebiesko-szary welon rozciągający się w kierunku północno-zachodnim nad Morzem Bismarcka.

To zdjęcie w fałszywych kolorach przedstawia ośnieżone szczyty i grzbiety wschodnich Himalajów pomiędzy głównymi rzekami w południowo-zachodnich Chinach.

To zdjęcie z łazika Curiosity NASA pokazuje Ziemię widzianą z powierzchni Marsa, świecącą jaśniej niż jakakolwiek gwiazda na marsjańskim nocnym niebie. Ziemia jest jasnym punktem światła nieco na lewo od środka zdjęcia, a nasz Księżyc widać tuż pod Ziemią.

Curiosity, który wylądował na czerwonej planecie 6 sierpnia 2013 r., jest największym i najbardziej zaawansowanym łazikiem, jaki kiedykolwiek został wysłany na Marsa. Bada on geologię swojego otoczenia i znalazł dowody na istnienie w przeszłości środowiska dobrze przystosowanego do podtrzymywania życia mikrobiologicznego.

Które zaskoczyło Cię najbardziej?