5 ważnych cech, dzięki którym odróżnisz kanię czubajkę od muchomora zielonawego (sromotnikowego)
Jesteśmy w szczycie sezonu grzybowego, od kilku tygodni w lasach są już praktycznie wszystkie gatunki popularne wśród polskich grzybiarzy. Wiele osób obawia się jednak zbierać kanie, które są przecież bardzo smaczne - boją się, że pomylą je z muchomorem. jak odróżnić kanię od muchomora?
Parę słów o kani
Kania należy do tej samej rodziny, co dominująca w naszej kuchni pieczarka i zdaniem większości osób jest od niej znacznie smaczniejsza. Najpopularniejsza jej odmiana to czubajka. Wszystkie dojrzałe kanie mają charakterystyczny długi człon, co ciekawe, może on osiągnąć rozmiar aż 40 centymetrów. Tak jak wiele innych grzybów gatunek ten jest bogaty w witaminę A, B1, B2, C. Niestety zdarza się, że niekiedy zawiera także metale ciężkie (tak jak praktycznie wszystkie grzyby), gdyż potrafi poprzez korzeń zasysać je z gleby.
Co dla niektórych może być zaskoczeniem, miłośnicy kani często jedzą je jak... kotlet. Odpowiednio przyrządzone smakują one podobnie do tradycyjnego schabowego. Ale oczywiście można je robić nas milion różnych sposobów - w śmietanie, cieście piwnym, czy occie.
Różnice między kanią a muchomorem
Kanie najczęściej mylone są z muchomorem sromotnikowym (zwanym też zielonym). Odróżnisz te grzyby po następujących cechach:
- bulwa (pochwa): trujący muchomor zielonawy (sromotnikowy) wyrasta z bulwy (jaja), tak jak wszystkie muchomory. Ale tylko te śmiertelnie trujące muchomory mają pozostałą sterczącą skórkę po tym jajku. Wystarczy więc odgarnąć ściółkę i zobaczyć, czy nóżka wychodzi z takiego właśnie jaja. U kani czubajki takiego jaja z odchodzącą skórką nie ma;
- pierścień na nóżce: to najbardziej charakterystyczna różnica: u kani pierścień jest ruchomy, można go bez problemów przesunąć w górę i w dół. Nie zrobimy tego w przypadku muchomora, gdyż pierścień jest u niego wrośnięty w nóżkę;
- nóżka: u kani jest długa i pusta w środku. U muchomora gładka i zakończona charakterystyczną krągłą bulwą, która odchodzi;
- blaszki: u kani są szerokie i beżowe, u sromotnika wąskie i białe;
- kapelusz: u dojrzałej kani przypomina kapelusz z charakterystycznym czubkiem, ponadto ma dwie warstwy - pierwszą, która jest chropowata i beżowa i zaraz pod nią drugą, która jest biała. Sromotnik z kolei ma gładki kapelusz, który wpada w zielonkawy odcień i lekko opalizuje;
- zapach: zdaniem wielu osób kania pachnie orzechowo. Muchomor sromotnikowy wydziela słodkawy, lekko mdły zapaszek.
Tak wygląda w pełni dojrzała kania
Tak, gdy jest młoda
A tak prezentuje się przeciętny osobnik
Tak z kolei wygląda muchomor sromotnikowy
Na zdjęciu poniżej widać inny pierścień, ale przede wszystkim resztki jaja (bulwy) z którego wyrósł.
Wszystkie muchomory wyrastają z jaja, które pozostaje ukryte w ziemi (ściółce), często niewidoczne dla naszego oka. Ale tylko te śmiertelnie trujące muchomory mają pozostałość po tym jajku w postaci sterczącej skórki.
Zwłaszcza młode sromotniki mogą nieco przypominać młode kanie.
Ale widać bardzo dobrze pozostałość po "jajku", z którego wyrasta muchomor
Sromotnik może też prezentować się tak. I tu też na szczęście widać tą skórkę bulwy, z której wyrósł
Jeśli chcesz dowiedzieć się jeszcze więcej, warto zobaczyć wykład grzybiarza-eksperta. Od zaznaczonej przeze mnie minuty charakteryzuje on grzyby trujące, po czym przechodzi do omawiania kani.
