Zamiokulkas zamiolistny – ładna roślina, której uprawianie jest proste jak bułka z masłem!

Zamiokulkas zamiolistny (Zamioculcas zamiifolia) to roślina pochodząca z Tanzanii. Panuje tam klimat podrównikowy suchy, w którym pora sucha trwa aż 10 miesięcy.

Zamiokulkas wyglądem przypomina trochę palmy i sagowce. Jego cechą charakterystyczną są przede wszystkim ozdobne liście. Długie, ciemnozielone, sztywne i błyszczące. Wyrastają na ogonkach liściowych z podziemnych kłączy i magazynują wodę. Ogonki liściowe mają nieregularne brązowozielone plamki i prążki.

Ziemia

Zamiokulkas preferuje podłoże przepuszczalne, żyzne i próchnicze o lekko kwaśnym odczynie (pH 5,5-6,5) Dno jego doniczki powinno zawierać warstwę drenażu.

Stanowisko

Zamiokulkas preferuje miejsca półcieniste. Jednak przy znacznym niedoborze światła jego liście będą blaknąć i się wyciągać. Jeżeli stanowisko będzie zbytnio nasłonecznione, roślina zacznie dostawać brązowe plamy na liściach. Zamiokulkas ustawia się zawsze w stronę słońca, więc warto doniczkę co jakiś czas obracać.

Temperatura

Optymalna temperatura wzrostu zamiokulkasa to 20-25°C. Spokojnie wytrzymuje i wyższe temperatury. W okresie zimowym wystarczy mu 16-18°C. Zima to dla rośliny okres spoczynku. Jednak ponieważ jest to roślina podrównikowa, temperatury poniżej 5°C są dla niej zabójcze. Zbyt duże przeciągi też nie są wskazane.

Podlewanie

Zamiokulkas lubi okresy suszy. Tak samo jak kaktusy jest w końcu sukulentem. Dobrze więc czasami robić mu przerwy w podlewaniu. Podlewać roślinę należy tylko wtedy, gdy jej podłoże przeschnie. Lepiej odpuścić sobie jej podlanie, niż przelać roślinę. Woda do podlewania powinna mieć temperaturę pokojową. A zimą tą czynność należy znacznie ograniczyć.

Nadmierne podlewanie powoduje żółknięcie liści! I jest przyczyną niepowodzenia w uprawie tej rośliny. Najlepiej zapominać o podlewaniu nawet na 2 tygodnie. I unikać trzymania rośliny w wilgotnym podłożu. Zbytnie dbanie o zamiokulkasa mu nie pomaga 

Zamiokulkas rośnie dość wolno, ale jego rozmiary mogą być duże, więc potrzebuje trochę miejsca. W naturze osiąga 1 m wysokości, a rocznie potrafi mu przybyć parę nowych ogonków liściowych.

W miarę starzenia zamiokulkas gubi dolne liście, a inne potrafią żółknąć.

Nawożenie – wystarczy 1/2 albo 1/4 dawki nawozu wieloskładnikowego dla roślin zielonych co 2-3 tygodnie. Zbyt intensywne nawożenie jest dla rośliny tak samo szkodliwe jak zbytnie podlewanie i może doprowadzić do jej gnicia.

Przesadzanie – tą czynność najlepiej wykonać na wiosnę. Młode rośliny należy przesadzać co roku, starsze co 3-4 lata. Należy wtedy bardzo uważać na kłącza rośliny, aby ich nie uszkodzić. I pamiętać o zapewnieniu drenażu na dnie nowej doniczki.

Rozmnażanie – można tego dokonać poprzez podział kłączy podczas przesadzania lub poprzez sadzonki liściowe. Sadzonki pobrać należy między kwietniem a czerwcem z dolnej lub środkowej części ogonka liściowego. Przyda się bardzo ukorzeniacz, który przyspieszy cały proces. Po posadzeniu takiej sadzonki do ziemi, roślina szybko powinna nam się rozrosnąć. Proces ukorzeniania powinien trwać 3-4 tygodnie.

Można też ukorzeniać pojedyncze listki, ale proces uzyskania z niego nowej rośliny trwa kilka lat.

Szkodniki w przypadku zamiokulkasa to rzadkość. Mogą się jednak trafić nicienie glebowe.

Jeśli chodzi o choroby, to często są one przeniesione w glebie lub od innych roślin. Najczęściej może się pojawić zwykła zgnilizna i jeżeli nasza roślina zacznie pachnieć rybami, roślinę lepiej wyrzucić.

Już wiesz jak uprawiać zamiokulkasa zamiolistnego. Poznaj błędy w pielęgnacji roślin.