Jest tylko 1 sposób na opanowanie histerii u dziecka. Patent doświadczonej przedszkolanki
Dzieci świetnie wyczuwają emocje i już od pierwszych chwil potrafią komunikować się z nami za pomocą płaczu. Sprawdź, co zrobić, żeby histeria u dziecka nie była końcem świata.
Dziecko, które płacze, krzyczy, tupie lub jest agresywne to prawdziwy test na cierpliwość rodzica. Co najważniejsze, nie może on poddać się takim zachowaniom i ulec szantażom. Pociecha może zachowywać się w ten sposób, ponieważ nie zna innego sposobu wyrażania emocji, nie zdążyła ich jeszcze wykształcić. Poznaj skuteczne sposoby na zażegnanie histerii u dzieci.
Czym jest i skąd się bierze histeria u dziecka?
Dzieci w wieku około 2 lat zaczynają szukać własnej tożsamości, dlatego bez żadnych oporów wyrażają swoje zdanie oraz żądania wobec rodziców. Bardzo często są to abstrakcyjne pomysły, które przyprawiają opiekunów o ból głowy. Dopiero 4 latki rozumieją znaczenie słowa "nie", które jest dla nich istną katastrofą. Aby osiągnąć swoje cele, wpadają w histerię, która jest trudnym orzechem do zgryzienia dla rodziców. Warto dodać, że to ważny i konieczny etap rozwoju malucha, dzięki któremu uczy się swojej niezależności. Pragnie decydować o sobie, dlatego nie godzi się z zakazami opiekunów. Z perspektywy dorosłych dziecko histeryzuje o błahostki, jednak dla niego są to istotne sprawy. Właśnie dlatego manifestuje swój sprzeciw całym sobą — dosłownie. Bardzo często niepowodzenia w pierwszych etapach życia lub edukacji mogą być powodem histerii u dziecka. Nie potrafi ono inaczej tego zakomunikować. Warto pamiętać, że każdy doświadcza tych samych uczuć zawodu lub złości co dziecko. Dorośli jednak umieją nad nimi panować w przeciwieństwie do dzieci.
Jak wygląda histeria u dziecka?
Zazwyczaj od razu ją zauważamy, ponieważ dziecko krzyczy, rzuca się, płacze, bije, a nawet gryzie opiekuna. Warto pamiętać, że nie jest to tylko problem na tle emocjonalnym. W tym czasie wewnątrz organizmu malucha zachodzi wiele innych procesów, takich jak:
- problemy z oddychaniem;
- ślinotok;
- przyśpieszona akcja serca;
- szczękościsk;
- zaciskanie lub zgrzytanie zębami;
- obrzęk mięśni szyjnych;
- trudności w utrzymaniu prawidłowej pozycji ciała.
Jak radzić sobie ze wzburzonym dzieckiem?
Z perspektywy rodzica najlepiej, żeby napady histerii nie miały w ogólne miejsca, ale jest to niemożliwe. W procesie wychowania nie można uniknąć konfliktu z dzieckiem, ale nie należy ich również podsycać. Nie warto też ulegać lub bać się konfrontacji z histeryzującą pociechą w miejscu publicznym (np. sklepie, lub placu zabaw). Dla dorosłych taka "scena" jest powodem do wstydu, jednak całkowicie niepotrzebnie. To czas malucha na zdobywanie kompetencji społecznych, co nie świadczy źle o rodzicu lub jego metodach wychowawczych. Kiedy taka sytuacja się pojawia, należy:
- odwrócić uwagę dziecka;
- nie ulegać mu;
- nie dać się sprowokować lub rozśmieszyć;
- być konsekwentnym.
