Muzyka, taniec i śpiew. Romskie obchody Wszystkich Świętych wyglądają inaczej niż nasze

Żeby zobaczyć wesołe obchody tego święta, wcale nie trzeba jechać do Meksyku. W naszym społeczeństwie podobnie czas ten spędzają Romowie, których według statystyk jest w Polsce około 20 tysięcy. Ich zachowanie 1 listopada z pewnością zdziwi niejednego, który spotka Romów przy grobie przodków.

Bardzo często nazywa się ich także Cyganami, którzy od wieków wędrują po Europie, nie mając swojego kraju. Wszędzie tam, gdzie się osiedlają, kultywują romskie tradycje oraz zwyczaje. Okazuje się, że nie są oni wyznawcami jednej religii, a wśród nich możemy spotkać nie tylko katolików. Jednak kult przodków jest dla nich niezwykle ważny, tak samo jak niebywały szacunek do starszych. Schemat wartości Romów stawia na pierwszym miejscu Boga, potem rodziców, a dopiero później pozostałych członków rodziny. Nie inaczej jest ze sprawami ostatecznymi, a Romowie zawsze odchodzą Święto Zmarłych w towarzystwie bliskich. Chorych i umierających krewnych odwiedzają tłumnie wielodzietne rodziny, aby spędzić z nimi ostatnie chwile oraz dodać otuchy. Kiedy umiera Rom, to pozostali wyprawiają mu godny pochówek, a pozostałe po nim rzeczy palą. Chodzi o to, aby ich bliski nie miał po co wracać na Ziemię. Na dodatek żyjący wybaczają mu jego winy oraz przepraszają za wyrządzone przez nich krzywdy.

Święto Zmarłych to dla Romów wyjątkowy czas w roku, w którym nie tylko wspominają bliskich zmarłych, ale też zacieśniają więzy w swoich rodzinach i społecznościach. Zazwyczaj w ten dzień odbywają się huczne biesiady, podczas których nie wolno mówić o zmarłych źle. Wierzy się, że dusze mogą być złośliwe i takie komentarze usłyszeć, a nie warto narażać się na ich gniew. Zazwyczaj zabawa odbywa się zarówno w domu, jak i na cmentarzach. Romowie śpiewają tradycyjne pieśni, jedzą oraz piją na grobach bliskich. Dzięki temu wierzą, że zaspokajają potrzeby zmarłych, których doświadczali oni za życia. Szczególny niesmak mogą w nas wywołać toasty, ponieważ wybranym trunkiem skrapiają ziemię, mówiąc: "Niech mu ziemia lekką będzie". Nie należy tego mylić z rozrywką, a jedynie głębokim szacunkiem dla zmarłych.