Święto Zmarłych w Meksyku wygląda niczym bajka "Coco". Nie ma tam miejsca na smutek
Zbliżająca się data 1 listopada to dobrze znane nam wszystkim święto wprowadzające zadumę. Jesteśmy przyzwyczajeni do zadumy nad grobami bliskich i modlitwy. Jednak okazuje się, że Święto Zmarłych w Meksyku wygląda zupełnie inaczej.
Najlepiej zostało ono przestawione w bajce "Coco", a chodzi o nic innego jak święto Día de Muertos. To odpowiednik polskiej uroczystości Wszystkich Świętych. Filmowa sceneria wcale nie odbiega od rzeczywistego świętowania Meksykanów, które jest kolorowe i bardzo huczne.
Jak wygląda Święto Zmarłych w Meksyku?
Meksykanie wierzą, że w ten dzień mogą ponownie spotkać swoich zmarłych. Potrafią znakomicie połączyć tradycję z wiarą katolicką, a należą do najbardziej wierzących narodów świata. Według nich życie oraz śmierć są mocno ze sobą powiązane, przez co umieranie nie jest w ich odczuciu smutnym wydarzeniem. Już 31 października otwierają się wrota do krainy umarłych, a świętowanie trwa aż do 2 listopada. Wtedy dusze ponownie schodzą na Ziemię i spędzają czas ze swoimi bliskimi. Wtedy przygotowuje się nie tylko kolorowe kostiumy, ale też ołtarze w każdym domu. Muszą one mieć 7 stopni, czyli tyle, ile ma pokonać dusza zmarłego. Umieszcza się na nich świeże kwiaty, świece oraz ulubione potrawy zmarłych, jak również ich fotografie. Tym wydarzeniom towarzyszy huczna zabawa, która w naszych oczach przypomina bardziej karnawał niż Święto Zmarłych. Meksykanie udają się też na cmentarze z koszami jedzenia, gdzie w nocy tańczą, jedzą oraz piją z tymi, którzy odeszli.
O co tak naprawdę chodzi w meksykańskim Święcie Zmarłych?
Tradycja tego kraju może wydać się nam co najmniej dziwna lub nieodpowiednia. Jednak nic bardziej mylnego. To zupełnie inne podejście do spraw ostatecznych niż nasze — wcale nie jest powodem do smutku i żałoby. Święto Día de los Muertos to dla Meksykanów radosny czas, a przede wszystkim możliwość spotkania się ze zmarłymi. Według ich wierzeń dobra zabawa, okraszona jedzeniem, muzyką oraz tańcem, to zapewnienie dobrobytu i ochrony dla tych, których już nie ma. W tych aspektach różnimy się od Meksykanów.
