Tych roślin doniczkowych nie ruszy żaden szkodnik. Zostaną z tobą na zawsze
Nie ma nic bardziej przyjemnego niż bujnie kwitnące rośliny doniczkowe. Jednak często szybko czar pryska, ponieważ atakują je pasożyty, które nic sobie nie robią z naszych wysiłków. Sprawdź rośliny najbardziej odporne na szkodniki.
Walka ze szkodnikami przypomina walkę z wiatrakami, ponieważ bardzo często nie działają na nich żadne metody. Czas ucieka, a rośliny marnieją, przez co nadają się tylko do kosza. Jednak istnieje pewna grupa roślin, od której pasożyty stronią, jak od ognia.
Dlaczego szkodniki atakują rośliny?
Najczęściej spotykane szkodniki to przędziorki, wełnowce i wciornastki oraz pleśń. Przez co nie ma gatunku, którego nie dałyby rady one zaatakować. Najlepiej jest im przystąpić do żeru, kiedy gleba i powietrze są bardzo wilgotne, a na dodatek często wietrzymy pomieszczenie, w jakim się znajduje. Na dodatek ciężko zauważyć je na początku infekcji, ponieważ efekty ich zadomowienia się są widoczne dopiero po paru tygodniach. Plamy lub dziury na liściach, brązowy kolor liści, a nawet zatrzymanie wzrostu, to tylko niektóre objawy, które powinny nas zaniepokoić.
Oto rośliny najbardziej odporne na szkodniki
Zawarte w nich substancje chemiczne szybko i skutecznie odstraszają szkodniki, przez co same wytworzyły najlepszy system ochronny. Warto dodać, że są to najprostsze w uprawie rośliny doniczkowe, przez co poradzi sobie z nimi nawet niedoświadczony ogrodnik. Co ciekawe nie wymagają także częstego podlewania, przez co nie przyciągają do siebie pasożytów od pozostałych roślin. Wśród nich można wyróżnić:
- aglaonemę, która nie lubi przeciągów, ale znakomicie i bujnie rośnie w półcieniu;
- aspidistre wyniosłą określaną często "żelaznym liściem" ze względu na niebywałą odporność oraz wytrzymałość w najbardziej kryzysowych warunkach;
- bromelię pochodzącą z rodziny ananasowatych, które wyróżniają się długotrwałą odpornością, tak samo, jak guzmania i echmea;
- cissus rombolistny lub australijski, który jest rośliną pnącą, przez co dostosowuje się do najbardziej surowych warunków;
- dracenę obrzeżoną nielubiącą mocnego słońca i dużej zawartości fluoru we wodzie;
- grubosza owalnego, czyli sukulenta, który tak samo, jak kaktusy nie wymaga obfitego i częstego podlewania. Niektórzy określają go mianem "drzewka szczęścia";
- sansewierię gwinejską, która zyskała sobie przydomek "języka teściowej". W jej mięsistych liściach gromadzi się woda, przez co starcza roślinie na bardzo długi czas.
