10 atrakcji turystycznych na świecie tylko dla odważnych osób. Nie każdy jest w stanie się z nimi zmierzyć

Straszne miejsca na świecie przyciągają żądnych wrażeń turystów. Są takie atrakcje, które mogą oglądać tylko osoby o wyjątkowo mocnych nerwach.

Na świecie jest dość sporo nietypowych atrakcji turystycznych. Wśród nich na pierwszy plan wybijają się miejsca owiane nutką tajemnicy. One potrafią napędzić sporo strachu, a także wywołują mieszane uczucia. Jednak zawsze znajdą się chętni, aby je zobaczyć.

Duchy siedzące w kościelnych ławach mogą wzbudzić niepokój. One znajdują się w kościele św. Jerzego we wsi Luková. Co ciekawe figury 32 modlących się postaci (ubranych na biało) umieścił w świątyni artysta Jakub Hadrava. Są pokryte fosforem i po zapadnięciu zmierzchu zaczynają świecić. Ta instalacja uchroniła kościół przed rozbiórką. Chcieli jej mieszkańcy wsi po tym, jak w 1968 roku część dachu runęła na uczestników pogrzebu.

Mało osób wie, że chodząc po paryskich ulicach, mają pod swoimi stopami drugi świat. W podziemiach znajduje się sieć ciemnych korytarzy. To katakumby. Do nich składano zwłoki od 1786 roku. W ten sposób chciano zapobiec wybuchowi epidemii, a także rozładować przepełnione cmentarze, nad którymi unosił się straszny fetor. Natomiast na początku XIX wieku postanowiono z katakumb zrobić atrakcję turystyczną. Wpadł na to francuski polityk  - Louis-Étienne Héricart de Thury. Na jego polecenie czaszkami i kośćmi wyłożono całe ściany, a także zrobiono z nich coś na kształt rzeźb. Natomiast przy wejściu do tego podziemnego świata znajduje się napis: Arrête! C’est ici l’empire de la mort – Zatrzymaj się! Tu jest imperium śmierci.

Pod tą nazwą kryje się krater o głębokości ok. 30 metrów. Można go zobaczyć na pustyni Kara-kum w Turkmenistanie. Jego fenomenem jest to, że płonie nieprzerwanie od 43 lat. Natomiast w rzeczywistości to płytkie złoże gazu ziemnego. Kiedy na nie natrafiono, postanowiono, że lepiej będzie, aby całkowicie się wypaliło. Gaz miał palić się tylko kilka dni. Jednak nie zgasł do dziś.

Aokigahara to las samobójców. Znajduje się on u stóp góry Fuji. Jego zła sława wiąże się z tym, że wiele osób wśród drzew odbiera sobie życie. W 2004 roku w kniejach znaleziono 108 ciał. Co ciekawe las można spokojnie zwiedzać. Jednak zawsze z dreszczykiem emocji.

Wyspa lalek budzi mieszane uczucia. Tam na drzewach zawieszone są brudne, zniszczone lalki. Niektóre nie mają oczu, kończyn czy włosów. Wyglądają jak wyjęte prosto z horroru. Na drzewach zaczął je wieszać jedyny mieszkaniec wyspy - Julian Santana Barrera. Zrobił to po tym, jak w tamtejszym kanale utopiła się dziewczynka. Lalki miały odpędzać złe moce i pomóc duszy dziewczynki odejść w zaświaty. Natomiast Barrera utonął w tym samym kanale.

To miasto widmo kiedyś tętniło życiem. Z początkiem XX wieku stwierdzono, że woda w pobliskim jeziorze Epecuen ma lecznicze właściwości. W związku z tym miasto automatycznie stało się kurortem. Leczono w nim reumatyzm, choroby skórne, a także astmę. Wszystko prosperowało idealnie, aż nadszedł rok 1985. Wówczas miasto nawiedziły obfite ulewy. W ich efekcie przerwane zostały wały przeciwpowodziowe i woda po prosto zalała ulice. Mieszkańcy zostali ewakuowani, ale woda zaczęła się cofać dopiero w 2009 roku. Po jej ustąpieniu na budynkach i drzewach została sól. Dziś opuszczone miasto wygląda jak obsypane śniegiem.

To miasto powstało w 1908 roku. Wówczas odkryto w Namibii złoża diamentów. Do osady zaczęli ściągać poszukiwanie kamieni wraz ze swoimi rodzinami. Wybudowano tam domy dla ok. 400 osób, teatr, szkołę, szpital czy elektrownię. Kiedy po I wojnie światowej ceny diamentów zaczęły spadać, to ograniczono ich wydobycie. W związku z tym mieszkańcy opuszczali stopniowo Kolmanskop. Natomiast obecnie całkowicie włada nim natura.

Nieopodal Pragi można trafić do Kaplicy Czaszek. To wyjątkowe miejsce, gdyż większość jej elementów dekoracyjnych powstała z ludzkich kości. Żyrandole, girlandy, krzyże, a także monstrancje składają się z piszczeli czy czaszek. Na pomysł powstania kaplicy wpadł w 1870 roku czeski rzeźbiarz Franciszek Rintow. Nikt nie doliczył się, ile ludzkich kości zostało zużytych do wystroju wnętrza.

Ta japońska wyspa jest całkiem bezludna. Natomiast jeszcze 50 lat temu wręcz tętniła życiem. Od 1887 roku zaczęli osiedlać się na niej górnicy, którzy wydobywali węgiel. Ten przemysł sprawił, że wyspa została zaludniona. Powstały na niej sklepy, osiedla, a także inne budynki. Niestety złoża węgla po czasie zaczęły się kurczyć. W 1974 roku zamknięto ostatnią kopalnię, natomiast mieszkańcy wyjechali.

Opuszczone więzienie - Eastern State Penitentiary - robi duże wrażenie. Zostało założone w 1829 roku. Wówczas było cudem techniki. Miało toalety, centralne ogrzewanie, a także dostęp do bieżącej wody. Przebywał w nim przez 9 miesięcy nawet słynny Al Capone. Więzienie działało przez 140 lat. Później zostało opuszczone, a obecnie można je zwiedzać. Odpadające tynki, zwisające łańcuchy, a także zardzewiałe elementy robią duże wrażenie. Co ciekawe wielu osadzonych przechodziło w tej placówce załamanie nerwowe. Wszystko dlatego, że według władz więziennych słuszną metodą resocjalizacji powinna być izolacja i czytanie Biblii.