Wystylizowałam mieszkanie w stylu PRL. Mentalnie przeniosłam się kilkadziesiąt lat wstecz

Mieszkanie w stylu PRL to marzenie jak i zmora wielu Polaków. Część z nas w dalszym ciągu mierzy się z takim wystrojem, zwłaszcza gdy wynajmujemy lokum od kogoś. Choć mnóstwo ludzi narzeka na taki wygląd, okazuje się, że są i tacy, którzy specjalnie przemierzają targi staroci w poszukiwaniu oryginalnych mebli.

Przypomnij sobie, jak wyglądał twój dom w dzieciństwie. Zapewne pokoje były we wszystkich kolorach tęczy, na jednej ścianie widniał dywan, a po przeciwnej stronie stała masywna meblościanka. Można by było wymieniać i wymieniać, bo tego stylu nie da się pomylić z żadnym innym.

Pasjonaci PRL-owskiego wystroju wnętrz są na tyle zmotywowani, że niekiedy przemierzają spore odległości, by odnaleźć idealny stolik czy kanapę, która ma już więcej lat niż oni. Odrestaurowane meble wyglądają jak z domu jakiegoś milionera. A w rzeczywistości to bibeloty, których pozbywają się inni ludzie. Jakie elementy były na wyposażeniu każdego domu w PRL-u? Musisz dokopać się do wspomnień!

Pierwsze wspomnienie o PRL-owskim domu to duża meblościanka i tapczan, który składało się na przybycie gości — wtedy pełnił rolę kanapy. Za szklanymi barkami było widać rzędy filiżanek, kryształy czy porcelanowe figurki. Każdy stolik był nakryty serwetą, a ściany za łóżkiem ozdabiał dywan. W rogu pokoju stał malutki telewizor, a na nim potężna paproć, która nieraz opadała na ekran.

Czy wiesz, że bloki z lat 70. i 80. często miały tylko jedną łazienkę na piętrze mieszkalnym? Oznaczało to, że ludzie musieli dzielić się nią przez całe życie. Wyłożone płytkami w jednolitym kolorze, nie miały żadnych ozdobników, a ich wyposażenie było bardzo skromne. Tylko zamożniejsi mogli sobie pozwolić na glazurę i terakotę. Do charakterystyczny elementów należały bojlery na wodę, lustra wbudowane w szafkę nad zlewem oraz kultowe pralki "Frania". Krany zawsze miały dwa kurki, a wszystko dookoła było zrobione ze sztucznego materiału: wieszaki, kubki na szczoteczki czy półki na ręczniki.

Dzisiejsze kuchnie zupełnie odbiegają wyglądem od tych z czasów naszych dziadków. Zazwyczaj w sklepach był dostępny tylko jeden model mebli, dlatego każdy miał te same mleczne szafki. Obowiązkowo musiała znajdować się tam kuchnia kaflowa i wersalka do siedzenia. Stoły były nakryte ceratą, a do siedzenia były niskie taborety. Brakowało specjalnych robotów kuchennych, więc wszystko wykonywano ręcznie lub za pomocą żeliwnych maszynek, np. do mięsa. Co ciekawe wiele osób korzysta z nich do dziś! Podsumowując, mieszkania miały być praktyczne, a nie ładne. Brakowało towaru w sklepach, więc jeśli coś do siebie nie pasowało, trzeba było przymknąć na to oko.