Zimny nos w lecie to jasny sygnał. Organizm daje znać, że dzieje się coś złego

Zastanawiałeś się, co oznacza zimny nos w ciepłe dni? Z pewnością nie jest to wynik zmarznięcia, a jasny znak, który daje twój organizm. Najczęściej to objaw stresu i wskazówka, że potrzebujesz ukoić swoje nerwy. Co jeszcze można wyczytać z naszego ciała?

Istnieje pewna literacka fraza "krew odpłynęła mu z twarzy" i zdecydowanie nie odnosi się do utracenia rumianego koloru na buzi. Okazuje się, że pod wpływem nerwów nasza krew nie pompuje się jak należy, a twarz jest jednym z takich obszarów, gdzie często występuje niedokrwienie. Skutkiem tego jest najczęściej zimna końcówka nosa.

Naukowcy z Uniwersytetu w Nottingham postanowili poprowadzić ciekawe zajęcia ze studentami. Przekazali do ich dyspozycji kamery termowizyjne i kazali patrzeć przez nie na swoich kolegów. Już po kilku sekundach można było wytypować osoby, które są znacznie bardziej zestresowane. Ciało pod wpływem nerwów staje się znacznie zimniejsze, a jednym z takich punktów, które jasno to pokazują, jest nos. O ile od czasu do czasu taka reakcja jest naturalna, tak warto mieć na uwadze, że częste pojawianie się zimnego koniuszka może być niebezpieczne. Podczas napiętej sytuacji ciało przygotowuje się do najgorszego, dlatego zbiera krew w mięśniach, które są przygotowane do nagłej ucieczki.

Nagłe mrowienie w mięśniach, zimny nos czy "motylki w brzuchu" to nic innego jak reakcja organizmu na nagromadzony kortyzol, czyli hormonu stresu. Choć większość z nas tłumaczy to stanem zakochania, z medycznego punktu widzenia jest to jedynie uczucie, które towarzyszy nam w chwilach długotrwałego napięcia. Wyzwolona adrenalina powoduje szybsze krążenie krwi, przyśpieszony oddech i powoduje różne "dziwne" odczucia w ciele. Co ciekawe, chroniczny stres to jeden z czynników zapalnych różnych chorób np. nadciśnienie krwi. Ponadto skoki adrenaliny sprawiają, że nasz układ odpornościowy staje się upośledzony i mniej użyteczny, co prowadzi do ciągłych infekcji. Naukowcy postanowili przebadać grupę małych dzieci, które były w przeszłości narażone na ciągły stres. Lekarze uważają, że ich struktury w organizmie zostały poważnie uszkodzone. Można je porównać do tych u dorosłego człowieka, który ma za sobą już sporo życia.