Dlaczego nigdy nie kończy się na jednym chipsie? Oto jak chrupiąca przekąska działa mózg

Są popularną przekąską, ale ze względu na swój skład cieszą się złą sławą. Do tego po otwarciu paczki zwykle ciężko jest przestać je chrupać, dopóki nie zobaczymy dna. Z tego powodu wiele osób zastanawia się, czy jedzenie czipsów uzależnia. Problemowi przyjrzeli się naukowcy i już wiedzą, dlaczego tak trudno jest nam oprzeć się chrupiącym, skąpanym w tłuszczu ziemniaczanym plasterkom.

Sięgamy po nie m.in. gdy oglądamy telewizję, spotykamy się z przyjaciółmi czy robimy domówkę. Niewielu z nas potrafi się im oprzeć, a gdy już po nie sięgniemy, najczęściej jemy je, aż się skończą. Pytanie, czy jedzenie czipsów uzależnia, jest więc w pełni uzasadnione. Zadali je sobie również naukowcy. Dzięki temu wiadomo, jak jedzenie czipsów wpływa na nasze mózgi.

Skład czipsów zależy od ich smaku. Najmniejszym obciążeniem dla naszych organizmów są czipsy solone, które mają najmniej dodatków (zwykle nie jest jednak tak, że składają się tylko z ziemniaków, oleju oraz soli). W paczce słonych plasterków ziemniaczanych mogą znajdować się również takie składniki jak: cukier, fruktoza, cebula lub papryka w proszku, aromaty, wzmacniacze smaku (np. glutaminian monosodowy) oraz regulatory kwasowości. Co więcej, nie wszystkie czipsy są robione z ziemniaków. Niektórzy producenci wytwarzają je z pulpy lub płatków ziemniaczanych. Dzięki temu są w stanie wytwarzać zawsze identyczne plastry, które układają równo np. w tubach. Oczywiście pulpa i płatki to nadal ziemniaki, ale bardzo przetworzone, a więc pozbawione wielu składników odżywczych. Warto również pamiętać, że najczęściej do smażenia popularnej przekąski używa się najtańszego oleju palmowego, który jest utwardzony i zawiera dużą ilość szkodliwych tłuszczów trans.

Czipsy nie zawierają żadnych substancji, które mogłyby nas uzależniać. Ich skład sprawia jednak, że nie potrafimy się od nich oderwać. Michael Moss, autor książki "Cukier, sól, tłuszcz. Jak uzależniają nas koncerny spożywcze", uważa, że chodzi o swego rodzaju "magiczną formułę". Jego zdaniem składają się na nią zarówno odpowiednia chrupkość, grubość ziemniaczanych płatków, jak i stopień wypieczenia i odpowiedni dobór przypraw. Nie bez znaczenia jest również odpowiednia proporcja między smakiem słonym oraz słodkim, dzięki której jedzenie tej przekąski daje nam ogromną satysfakcję. Potwierdzają to badania przeprowadzone przez niemieckich naukowców na szczurach.

Zespół dr. Tobiasa Hocha z Uniwersytetu Erlangen-Nürnberg sprawdził, co dzieje się z mózgiem w czasie jedzenia czipsów. Badania prowadzono na szczurach podzielonych na dwie grupy. Pierwszą karmiono czipsami, a drugą innym pokarmem o takiej samej zawartości węglowodanów i tłuszczów. Okazało się, że drugi typ pożywienia był dla szczurów o wiele mniej atrakcyjny. Szczury jedzące czipsy przebadano za pomocą rezonansu magnetycznego. Badanie wykazało, że przekąska aktywuje ośrodek nagrody w mózgu. To on odpowiada za uczucie przyjemności oraz... powstawanie uzależnień. Unikatowe połączenie smaków słodkiego, słonego oraz tłuszczu spotykane m.in. w czipsach naukowcy określają jako hipersmakowite. Niestety, choć nasze mózgi za nim przepadają, trzeba na nie bardzo uważać. Ta mieszanka sprawia bowiem, że spożywamy więcej jedzenia o dużej kaloryczności, co może mieć zgubny wpływ na nasze zdrowie.