Czy tchórz jest tchórzliwy? Mało kto spodziewałby się takiej odpowiedzi

Do rodziny łasicowatych zalicza się bardzo dużo gatunków ssaków. Czasami ciężko jest nam odróżnić poszczególne nazwy tych zwierząt. Tchórz jest kojarzony z bojaźliwą istotną, bo gdy tylko zobaczy człowieka, ucieka w popłochu. Zupełnie inaczej jest, gdy wychodzi na polowanie — tam nie ma już takich hamulców. Traktuje się go często jako małego zabójcę ptactwa w naszych gospodarstwach. Wiele osób stwierdza, że zabija tylko z przyjemności, lecz prawda jest zgoła inna.

Tchórz ma charakterystyczne ubarwienie pyszczka, coś na kształt "maski", przez co w bajkach najczęściej przedstawia się go jako zły charakter. Często myli się go z fretką czy kuną, gdyż ma podobny, wydłużony kształt ciała, krótkie łapy i jest bardzo szybki oraz zwinny. Zdecydowanie bardziej aktywny jest nocą, dlatego mało kto miał nawet okazję  spotkać go w naturalnych warunkach. Za dnia chowa się w norach i zakamarkach. Tchórze to zwierzęta leśne, lecz wraz z rozwojem infrastruktury miast, zaczynają się one osiedlać blisko człowieka, gdzie nie brakuje pokarmu i miejsc do skrycia. Jednak absolutnie nie można oskarżać je o tchórzostwo. Potrafią dzielnie walczyć z większym napastnikiem, a także wydzielają śmierdzącą woń, która ma odstraszać intruzów.

Wiele osób mówi o tchórzu w negatywny sposób, gdyż zdarzają się sytuacje, że atakuje on nasze ptactwo i za jednym razem potrafi udusić sporo kur. W takich chwilach kieruje się instynktem przetrwania, który mówi mu, by zrobić zapasy na trudniejszy czas np. zimę. W okresie rozrodczym samica ma na wychowaniu od 3 do 8 małych osobników, które trzeba karmić ok. 3 miesiące. W gruncie rzeczy te zwierzęta żywią się głównie gryzoniami, jaszczurkami czy ślimakami, a ptaki w ogólnym rozrachunku to zaledwie 20% ich diety. Można więc powiedzieć, że tchórz usuwa większość szkodników z naszych posesji, a my mówimy o nim jedynie najgorsze rzeczy.