Archeolodzy odkryli "tablicę klątwy". Jej właściciel przywoływał diabła

Badania archeologiczne prowadzone były w miejscowości Rostock, która liczy sobie blisko 200 tysięcy mieszkańców. Znajduje się nad rzeką Warnow, czyli w landzie Meklemburgia-Pomorze Przednie. Jest to miasto portowe, które do tej pory miało niesamowity skarb. Można wręcz powiedzieć, że znajdował się w centralnym miejscu, czyli ratuszu. 

Przebudowa ratusza wiązała się także z pracami archeologów, którzy badali odkrytą przez budowlańców latrynę. Z pewnością żaden z naukowców nie spodziewał się tego, co zobaczy, a było to nic innego jak ołowiana tabliczka o niewielkich wymiarach. Co ciekawe w miejscu znalezienia w XIV wieku był dom, ale nie byle jaki. Miał podwójny szczyt, a według ksiąg był najpiękniejszy na całej północy ówczesnych Niemiec.

Dalsza część artykułu pod materiałem wideo

Po wstępnych badaniach przedmiotu badacze byli w szoku, ponieważ okazało się, że jest na nim wyryta klątwa. W tłumaczeniu z niemieckiego brzmiała ona "rzucam diabelską klątwę na kobietę o imieniu Talke i mężczyznę o imieniu Hinrik", co jasno wskazywało na to, że słowa te kierowane były przeciw parze zakochanych. Ciekawostką jest fakt, że na tabliczce widniało pismo gotyckie, które wyróżniało się zdobnictwem.

Archeolodzy doskonale wiedzieli, że ten styl pisma wiódł prym w epoce średniowiecza już od XIII wieku. Nawet twórca druku, czyli Jan Gutenberg użył go podczas wdrukowywania Biblii w 1455 roku. Jednak zapis na tablicy może powodować lekkie dreszcze, ponieważ autor przywoływał w nim diabła-Belzebuba. Informacje na jego temat czerpiemy z Biblii, a w zasadzie Ewangelii według św. Łukasza. Jest tam przedstawiona scena, kiedy faryzeusze zarzucają Jezusowi układy z tym diabłem i przywołują jego imię. 

Belzebub na początku był utożsamiany przez ludzi z antychrystem, a dopiero potem zaczęto dostrzegać w nim diabła. Natomiast imię Berith ma bardzo mroczne konotacje, a przywołując go trzeba być w posiadaniu pieczęci z miedzi oraz srebrnego Dysku Salomona. Według zapisów to równie wielki oraz straszny władca piekieł. Podobne zaklęcia cieszyły się popularnością w starożytności, a zazwyczaj miały łagodny wyraz błagalno-dziękczynny.

Bardzo często klątwy na kamiennych lub ołowianych tabliczkach miały także negatywne moce. W średniowieczu notowano na nich ekskomunikę, która wykluczała z Kościoła katolickiego. W przypadku tego archeologicznego znaleziska przyczyną była zazdrość lub nieszczęśliwa miłość. Z tych dwóch emocji i zawodu serca stworzono tak mroczny napis.