Jedna z najpopularniejszych kolęd powstała przez przypadek? Mówi się, że "spadła z nieba"

Wśród tradycji świątecznych tylko jedna jest najbardziej wzruszająca, czyli kolędowanie. Zwyczaj ten towarzyszy nam od wieków, a wszystkie teksty świątecznych pieśni znamy na pamięć. Wśród nich jedna jest szczególnie piękna, a sławę zyskała sobie na całym świecie.

Nic tak nie jednoczy ludzi ze sobą, jak muzyka, a szczególnie wspólny śpiew. Podczas spotkań w gronie najbliższych nie sposób odmówić sobie przyjemności oraz radości z kolędowania. Nieważne są wtedy wyznawane przez nas wartości, ponieważ najważniejsze jest to, że jesteśmy razem. Zazwyczaj rozpoczynamy śpiewanie kolęd od Cichej nocy.

Według legendy powstała ona w Wigilię 1818 roku w małej austriackiej wiosce Oberndorf niedaleko Salzburga. Słowa napisał ksiądz Joseph Mohr, a muzykę skomponował lokalny organista Franz Gruber. Niektóre przekazy mówią o tym, że utwór powstał przez popsute organy. Z tego powodu kolędę śpiewano na dwa głosy i chór z akompaniamentem gitary. Natomiast inna wersja mówi o tym, że tekst powstał pod wpływem rozmyślań ks. Mohra nad tajemnicą narodzin Boga — człowieka.

Dalsza część artykułu pod materiałem wideo

Lokalni mieszkańcy twierdzą, że w dniu powstania tej kolędy kapłan został wezwany do skromnej chaty wędkarza, któremu urodziło się dziecko. Miał je ochrzcić, a w drodze powrotnej długo myślał nad biedą, maleństwem oraz tajemnicą Bożego Narodzenia. Zanim odkryto prawdę o kolędzie Stille Nacht, to wielu mówiło, że sam Bóg zesłał ją ludziom z nieba.

Kolęda ta liczy sobie 205 lat, ale popularność zyskała na całym świecie. Przetłumaczono jej tekst na blisko 300 języków, a wśród nich znaleźć możemy tajski, suahilii, koreański oraz hindi. To świadczy tylko o tym, że niezależnie od miejsca na ziemi, kolęda ta porusza ludzkie serca tak samo. Wielu pragnie odwiedzić wioskę Oberndorf, aby zobaczyć to magiczne miejsce, ale kościół z początku XIX wieku już nie istnieje. Na jego miejscu znajduje się jedynie kryta kapliczka z napisem nad wejściem Pokój ludziom dobrej woli.

Do dziś śpiewamy ją nie tylko w gronie rodzinnym, ale też podczas liturgii w kościele katolickim. Według tradycji, kolędy śpiewa się od 24 grudnia do 2 lutego, a kolędnicy to osoby, które zgodnie z ludowym zwyczajem obchodzą w okresie świątecznym domy. Zazwyczaj są przebrani za biblijne lub diabelskie postacie, a przynoszą ze sobą śpiew oraz najlepsze życzenia.

Wielu z pewnością stosuje te dwa pojęcia wymiennie, ale warto pamiętać, że znaczą zupełnie co innego. W naszej tradycji znajduje się około 500 kolęd i pastorałek, które chętnie śpiewamy w świątecznym czasie. Kolędy są pieśniami religijnymi, które najczęściej śpiewamy na melodię poloneza, krakowiaka, a nawet oberka. Natomiast pastorałki to pieśni pasterskie, które są o wiele bardziej sielskie i zazwyczaj opisują one życie wiejskie oraz z tej perspektywy przedstawiają narodzenie Jezusa.