Ratuje miliony ludzi. To najczęściej całowana kobieta świata

Pod koniec XIX wieku cały Paryż żył tylko jednym wydarzeniem. "Nieznajoma z Sekwany" rozpalała ciekawość mieszkańców do czerwoności. Właśnie wtedy niedaleko Luwru wyłowiono z rzeki martwą dziewczynę. Jej wiek oszacowano na 16 lat. Jednak nikt nie wiedział kim jest wyjątkowo urodziwa topielica i jak zginęła. To na zawsze pozostało tajemnicą.

Ciało dziewczyny, po wyłowieniu z rzeki, trafiło do kostnicy. Następnie wystawiono je na widok publiczny. Wówczas była to powszechna praktyka, gdyż w ten sposób ustalano tożsamość martwych osób. Niestety ten patent nie przyniósł oczekiwanych rezultatów. Dziewczyna wzbudzała jednak powszechne zainteresowanie, gdyż miała delikatne rysy twarzy, figlarny uśmiech i wyglądała jakby spała. W tym miejscu historia rozwidla się.

• Podobno lekarz, który robił sekcję zwłok zlecił wykonania gipsowego odlewu twarzy dziewczyny. Miał uznać ją za ideał kobiety z hipnotyzującym uśmiechem.
• Druga wersja mówi, że to uczeń patologa zakochał się w pięknej topielicy i to on zrobił odlew gipsowy jej twarzy. Wszystko po to, aby móc wzdychać do pięknej kobiety.

Bez względu na to jaka była prawda, faktem jest, że odlew gipsy powstał. Później podobizna topielicy trafiła do sklepów z pamiątkami i zaczęto nazywać ją "utopioną Moną Lisą".

W ciągu upływu lat zainteresowanie "Nieznajomą z Sekwany" nie malało. W 1957 roku opatentowano metodę sztucznego oddychania usta-usta. Wtedy też uznano, że do jej nauki niezbędny jest manekin o rzeczywistym rozmiarze. Stworzyło go dwóch lekarzy (James Elam i Peter Safar) oraz konstruktor manekinów - Asmund Laerdal. Ten ostatni wybrał twarz dla fantomu. U swoich teściów zobaczył obraz pięknej topielicy z poprzedniego wieku. Jej oblicze stało się twarzą żeńskich manekinów do nauki resuscytacji. Wtedy nadano jej imię Anna i obecnie jest najczęściej całowaną kobietą świata.