Te zwierzęta lubią pospać. Są prawdziwymi mistrzami w swoim fachu

Kiedy nastaje zimowa pora, zarówno ludzie jak i zwierzęta odczuwają jej wpływ na codzienne życie. O ile człowiek może zakopać się w połach kołdry z jedzeniem z marketu, tak zwierzęta muszą wymyślić sposób na przetrwanie srogich miesięcy, z ograniczonym dostępem do żywności. Większa część z nich zapada w długi sen zimowy, co sprawia, że najgorsze chwile są dosłownie poza ich świadomością. Kiedy się budzą, jest znacznie cieplej, a przyroda powoli wraca do życia.

Natura dobrze wie, co robi, dlatego właśnie wymyśliła coś, co nazywamy snem zimowym, lecz nie jest on do końca tym, czego się spodziewamy. Hibernacja polega na ograniczeniu zużywania cennej energii życiowej. Zwierzęta często zakopują się w norach, gdzie nie mogą zamarznąć, a ich serce zwalnia do minimum, by w odpowiedni sposób pompować krew, a tym samym zużywać minimalne pokłady energii. Takie zachowanie jest porównywane do śmierci klinicznej, gdzie serce pracuje na tak słabych częstotliwościach, że maszyny monitorujące nie wykrywają uderzeń.

Hibernacja może przebiegać na różne sposoby. Wiele zwierząt stosuje płytki sen zimowy, w trakcie którego spada temperatura ich ciała, a także liczba zaczerpniętych oddechów. Taki sen można porównać do ludzkiego odpoczynku po całym dniu ciężkiej pracy. Zwierzęta śpią tak kilka miesięcy, lecz budzą się na jedzenie i picie. Przykładem są niedźwiedzie, które w trakcie zimy również opuszczają swoje gawry.

Dalsza część artykułu pod materiałem wideo

Istnieje mnóstwo zwierząt, które zapadają w sen zimowy na różny poziomie. Jednym z nich jest wiewiórka pospolita, która ucina sobie jedynie krótką drzemkę na ok. 2 miesiące. Co ciekawe, nie jest to typ samotnika i preferuje hibernacje w parach bądź grupowo. Ropucha szara czy żaba trawna musi przetrwać o wiele dłużej w ciężkich warunkach. Dlatego te płazy hibernują przez ok. 5 miesięcy.

Jeśli mamy mówić o rekordzistach, to istnieją trzy gatunki zwierząt, które przesypiają większą część roku! Świstak potrafi spać nawet siedem miesięcy, od października aż do kwietnia. Przed hibernacją przybiera na wadze, a w trakcie snu budzi się co ok. trzy tygodnie.

Kolejny śpioch to suseł perełkowany, który nie czeka do jesieni i zasypia już w sierpniu. Budzi się w kwietniu, lecz jego aktywność w ciągu doby to zaledwie 5-6 godzin, a reszta to smaczny sen. Ostatnia przedstawicielka, która jest rekordzistką w naszym kraju, to popielica szara, czyli mały gryzoń, który hibernuje się wraz z pierwszymi mrozami i budzi dopiero w maju lub czerwcu. To się nazywa mieć twardy sen!