Wzruszasz się oglądając filmy? Według naukowców to bardzo dobrze o tobie świadczy

"Zielona mila", "Pamiętnik", "Coco" czy "Mój przyjaciel Hachiko" to filmy, na których nie da się nie uronić chociaż jednej łzy. I nie jest to powód do wstydu. Paul Zak, wybitny neuroekonomista, wykładający na Claremont Graduate University postanowił się przyjrzeć temu zjawisku.

Wyniki przeprowadzonego badania okazały się zaskakujące. Zdaniem Zaka, osoby, które wzruszają się na filmach, są bardziej empatyczne, a przy tym, lepiej radzą sobie z emocjami i są silniejsze psychicznie.

Hormonem odpowiedzialnym za wzruszenie jest oksytocyna, która jest okresowo uwalnianym neuroprzekaźnikiem. Głównym zadaniem oksytocyny jest... wywołanie akcji porodowej, bowiem to właśnie ona powoduje skurcze mięśni macicy. W pozostałych przypadkach, w zależności od samopoczucia, oksytocyna przyczynia się do odczuwania emocji takich jak wspomniane wzruszenie, przywiązanie, ufność, podniecenie (u mężczyzn) czy szczęście.

Badania przeprowadzone przez Zaka wykazały, że osoby, otwarcie wzruszające się na filmach, są odporniejsze psychicznie niż ci, którzy ukrywają swoje emocje. Mniej się ich wstydzą i potrafią o nich rozmawiać, co jest niezwykle cenną umiejętnością, zwłaszcza w dzisiejszych czasach.

Powiedzenie "chłopaki nie płaczą" nie wzięło się znikąd. Od dziecka powtarzano nam, że mężczyźni muszą być twardzi, a okazywanie emocji jest "niemęskie". To właśnie dlatego tak wielu mężczyzn boryka się z problemami emocjonalnymi, które często kończą się depresją, a w skrajnych przypadkach, samobójstwem.

Płacz nie ma płci. Wzruszają się zarówno kobiety, jak i mężczyźni, niezależnie od wieku, także w trakcie oglądania filmu, co udowadniają badania przeprowadzone przez Paula Zaka. To naturalna, ludzka reakcja, która powinna być powodem do dumy. Mężczyznę płaczącego podczas filmu z całą pewnością można uznać za empatycznego, a przy tym, bardziej ufnego.