Ślimaki potrafią włączyć "piąty bieg". Zaskoczyły prędkością nawet naukowców

Okazuje się, że ślimaki potrafią nieźle zaskoczyć! Pewnie nie wiedzieliście, że te mięczaki w obliczu zagrożenia mogą osiągać naprawdę duże prędkości. Ostatnie badania przeprowadzone przez zespół japońskich naukowców rzucają całkiem nowe światło na funkcjonowanie ślimaków.

W większości społeczeństw ślimaki właściwie od zawsze kojarzą się z byciem powolnym. Nie dla wszystkich jednak te małe żyjątka mają taką symbolikę. Wśród ludów Afryki ślimaki są uważane za bardzo pomyślny znak. Tamtejsi ludzie wierzą, że zobaczenie ślimaka zwiastuje ludziom dobrobyt i płodność.

Wśród Egipcjan ten mięczak ze względu na swoje pojawiające się i znikające rogi jest symbolem księżyca. Według nich znalezienie pustej muszli ślimaka uznaje się za naprawdę dobry znak! Japońscy naukowcy odkryli jednak u ślimaków coś zupełnie innego. Wyniki ich badań są na tyle zaskakujące, że przyczynią się do dalszych badań nad procesami ewolucyjnymi.

Badań nad ślimakami podjął się zespół japońskich naukowców z Kioto i Hokkaido. Eksperymenty skupiały się na dwóch gatunkach ślimaków lądowych: Karaftohelix editha, nazywanych lokalnie hime-maimai, i Karaftohelix gainesi, zwanych rezo-maimai. Ostateczne wyniki badań zaskoczyły nawet naukowców. Udało się poznać zupełną inną naturę tych mięczaków.

Dotychczas uważano, że ślimaki w sytuacji zagrożenia chowają się do swoich skorup. W ten sposób starają się utrudnić atak swojemu przeciwnikowi. Jednak poddawany badaniom ślimak Karaftohelix gainesi, który jest praktycznie gatunkiem endemicznym na Hokkaido, wykazał zupełnie inne zachowania.

Dalsza część artykułu pod materiałem wideo

Mięczak ten, gdy wykrywał potencjalne zagrożenie, to przyspieszał nawet o 20 - 30%. Takie zachowanie ślimaka pozwalało mu na ucieczkę przed towarzyszącym zagrożeniem. Ostatecznie zaobserwowano, że prędkość mięczaka wzrastała z około 1,05 mm/s do 1,27 lub nawet 1,35 mm/s. Okazało się, że nie tylko prędkość poruszania budzi zainteresowanie badaczy. U ślimaków, które zostały poddane tym eksperymentom, zauważono nietypowe dla tych mięczaków zachowania, czyli np. aktywność zarówno w ciągu dnia jak i w nocy.

Co ciekawe, odkryto również, że nawet te zbliżone do siebie gatunkowo ślimaki mają zupełnie inne natury. Podczas badań mięczak Karaftohelix editha wykazał reaktywny syndrom behawioralny, uchodząc za nieśmiałe i pasywne zwierzę. Z kolei ślimak Karaftohelix gainesi zaprezentował się jako odważny, aktywny lub czasem nawet agresywny mięczak.

Z pewnością odkrycie tych różnic u ślimaków daje nowe możliwości w badaniach nad procesami ewolucyjnymi. Dodatkowo odkryte cechy i zachowania mięczaków stały się dla wielu naukowców inspiracją do dalszych badań nad zwierzęcą osobowością. Przeprowadzone eksperymenty jasno dowodzą, że w przyrodzie zawsze jest miejsce na odkrywanie nowych tajemnic.