Synowa ma jej za złe, że uczy nieochrzczoną wnuczkę pacierza. "Rośnie w grzesznym domu"

Kilkadziesiąt lat temu chrzest odbywał się niedługo po narodzinach. To wydarzenie było ważnym, rodzinnym świętem. Czasy się zmieniły. Coraz więcej młodych rodziców rezygnuje z tego sakramentu. Chcemy, żeby nasze dzieci same zadecydowały, w co będą wierzyć.

Wielu dziadków ma z tym problem. Nie potrafią uszanować woli rodziców. Część z nich posuwa się nawet do szantażu czy manipulacji. Pewna kobieta nie potrafiła pogodzić się z faktem, że jej wnuczka nie przystąpi do chrztu. Postanowiła podzielić się swoją historią na łamach portalu "Polki.pl".

Czytelniczka jest osobą głęboko wierzącą. Tak została wychowana, a wiara została z nią przez całe życie. Kiedy kilkanaście lat temu jej syn oznajmił jej, że zamierza się ożenić, nie ukrywała swojej radości. Wychowała go w wierze katolickiej. Była pewna, że jej syn będzie chciał tradycyjnego ślubu. Tak się jednak nie stało.

Synowa kobiety była niewierząca. Nie wyobrażała sobie ślubu kościelnego. Narzeczony uszanował jej wolę i oznajmił swojej matce, że planują wziąć ślub cywilny. "Nie powinno się przysięgać, jeśli się nie wierzy" - tłumaczył. Kobieta długo nie mogła tego zaakceptować. Uważała, że ślub to wyjątkowy moment w życiu i powinien mieć miejsce w kościele. Jej zdaniem ślubom cywilnym brakowało patosu, który jest tak ważny w tym dniu.

Dalsza część artykułu pod materiałem wideo

Niedługo później synowa zaszła w ciążę. Seniorka nie mogła doczekać się spotkania z wnukiem lub wnuczką. Wszystko zmieniło się w momencie, w którym dowiedziała się, że dziecko nie zostanie ochrzczone. Przyszła babcia długo nie mogła się z tym pogodzić. Postanowiła rozmówić się z księdzem, który doradził jej, aby sama przekazała swoje wartości nowo narodzonemu wnukowi.

Kiedy mała Marcelina przyszła na świat, nasza bohaterka nie posiadała się z radości. Była bardzo zaangażowaną babcią, która uwielbiała spędzać czas ze swoją wnuczką. Mijały lata, a pomysł chrztu wciąż chodził jej po głowie. Kobieta nie wiedziała, jak porozmawiać o tym z dzieckiem. Pewnego dnia postanowiła zabrać ją do kościoła. Wnuczka była zachwycona. Tego dnia kobieta opowiedziała jej o Bogu i nauczyła jej kilku modlitw. Skrycie wierzyła, że Marcelina sama zechce przystąpić do chrztu.

Kiedy matka dziewczynki dowiedziała się o sekretnych naukach teściowej, wpadła w szał. Powiedziała jej, że nie życzy sobie, aby ta uczyła jej dziecko modlitw. Podkreśliła też, że nie wychowuje córki w wierze, a ona jako babcia powinna to uszanować. Kobieta nie odpuszczała. Odgryzła się synowej, mówiąc jej, że ma prawo uczyć jej, czego chce, a dziewczynka wydaje się być zafascynowana religią. Na koniec listu dodała, że ma nadzieję, że wiara w Boga zakiełkuje w dziecięcym sercu i dziewczynka wyrośnie na wzorową katoliczkę.